رفت پیش از نامه پیش مطبخی ** کای بخیل از مطبخ شاه سخی

دور ازو وز همت او کین قدر ** از جری‌ام آیدش اندر نظر

گفت بهر مصلحت فرموده است ** نه برای بخل و نه تنگی دست

گفت دهلیزیست والله این سخن ** پیش شه خاکست هم زر کهن 1720

مطبخی ده گونه حجت بر فراشت ** او همه رد کرد از حرصی که داشت

چون جری کم آمدش در وقت چاشت ** زد بسی تشنیع او سودی نداشت

گفت قاصد می‌کنید اینها شما ** گفت نه که بنده فرمانیم ما

این مگیر از فرع این از اصل گیر ** بر کمان کم زن که از بازوست تیر

ما رمیت اذ رمیت ابتلاست ** بر نبی کم نه گنه کان از خداست 1725

آب از سر تیره است ای خیره‌خشم ** پیشتر بنگر یکی بگشای چشم