از اویس و از قرن بوی عجب ** مر نبی را مست کرد و پر طرب

چون اویس از خویش فانی گشته بود ** آن زمینی آسمانی گشته بود 1830

آن هلیله‌ی پروریده در شکر ** چاشنی تلخیش نبود دگر

آن هلیله‌ی رسته از ما و منی ** نقش دارد از هلیله طعم نی

این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا چه گفت از وحی غیب آن شیرمرد

قول رسول صلی الله علیه و سلم انی لاجد نفس الرحمن من قبل الیمن

گفت زین سو بوی یاری می‌رسد ** کاندرین ده شهریاری می‌رسد

بعد چندین سال می‌زاید شهی ** می‌زند بر آسمانها خرگهی 1835

رویش از گلزار حق گلگون بود ** از من او اندر مقام افزون بود

چیست نامش گفت نامش بوالحسن ** حلیه‌اش وا گفت ز ابرو و ذقن

قد او و رنگ او و شکل او ** یک به یک واگفت از گیسو و رو