گفت زین سو بوی یاری می‌رسد ** کاندرین ده شهریاری می‌رسد

بعد چندین سال می‌زاید شهی ** می‌زند بر آسمانها خرگهی 1835

رویش از گلزار حق گلگون بود ** از من او اندر مقام افزون بود

چیست نامش گفت نامش بوالحسن ** حلیه‌اش وا گفت ز ابرو و ذقن

قد او و رنگ او و شکل او ** یک به یک واگفت از گیسو و رو

حلیه‌های روح او را هم نمود ** از صفات و از طریقه و جا و بود

حلیه‌ی تن هم‌چو تن عاریتیست ** دل بر آن کم نه که آن یک ساعتیست 1840

حلیه‌ی روح طبیعی هم فناست ** حلیه‌ی آن جان طلب کان بر سماست

جسم او هم‌چون چراغی بر زمین ** نور او بالای سقف هفتمین

آن شعاع آفتاب اندر وثاق ** قرص او اندر چهارم چارطاق