هم‌چنان آمد که او فرموده بود ** بوالحسن از مردمان آن را شنود

هم‌چنان آمد که او فرموده بود ** بوالحسن از مردمان آن را شنود 1925

Ebulhasan, Bayezid’in buyurduğu gibi zuhur etti... Ve bunu adamlarından duydu.

که حسن باشد مرید و امتم ** درس گیرد هر صباح از تربتم

Bayezid, Hasan benim dervişim ve ümmetim olur... Her sabah benim mezarımda benden ders alır demişti.

گفت من هم نیز خوابش دیده‌ام ** وز روان شیخ این بشنیده‌ام

Kendisi de dedi ki: ben de Şeyh’i rüyamda gördüm... Ruhundan bu sözü duydum.

هر صباحی رو نهادی سوی گور ** ایستادی تا ضحی اندر حضور

Her sabah, onun mezarına yüz tutar, ta kuşluk çağına kadar huzurunda dururdu.

یا مثال شیخ پیشش آمدی ** یا که بی‌گفتی شکالش حل شدی

Ya bir şeyhin huzuruna gider gibi o mezarın başına gelir yahut da sözsüz müşkülleri hallolurdu.

تا یکی روزی بیامد با سعود ** گورها را برف نو پوشیده بود 1930

1930.Nihayet yine bir gün kutlulukla o mezarın başına geldi... Yeni kar yağmıştı, mezarlar karla örtülmüştü.

توی بر تو برفها هم‌چون علم ** قبه قبه دیده و شد جانش به غم

Mezarın üstünde kat kat karların bayrak gibi yüceldiğini, kubbe kubbe yığıldığını görünce gamlandı.

بانگش آمد از حظیره‌ی شیخ حی ** ها انا ادعوک کی تسعی الی

O diri Şeyh’in mezarından ses geldi. Ben buradayım, bana gel diye seni çağırıp duruyorum.

هین بیا این سو بر آوازم شتاب ** عالم ار برفست روی از من متاب

Kendine gel... Sesime koş; bu yana seğirt! Âlem karla dolsa da sen, benden yüz çevirme!

حال او زان روز شد خوب و بدید ** آن عجایب را که اول می‌شنید

O gün, Ebulhasan’ın hali düzeldi... Önce duymuş olduğu şaşılacak şeyler, o gün kendisinde zuhur etti.

رقعه‌ی دیگر نوشتن آن غلام پیش شاه چون جواب آن رقعه‌ی اول نیافت

Kölenin ilk mektuba cevap gelmeyince padişaha başka bir mektup daha yazması