آن دگر را خواند هم آن خوب‌خد ** هم نداد او را جواب و تن بزد

خشک می‌آورد او را شهریار ** او مکرر کرد رقعه پنج بار

گفت حاجب آخر او بنده‌ی شماست ** گر جوابش بر نویسی هم رواست

از شهی تو چه کم گردد اگر ** برغلام و بنده اندازی نظر 1940

گفت این سهلست اما احمقست ** مرد احمق زشت و مردود حقست

گرچه آمرزم گناه و زلتش ** هم کند بر من سرایت علتش

صد کس از گرگین همه گرگین شوند ** خاصه این گر خبیث ناپسند

گر کم عقلی مبادا گبر را ** شوم او بی‌آب دارد ابر را

نم نبارد ابر از شومی او ** شهر شد ویرانه از بومی او 1945

از گر آن احمقان طوفان نوح ** کرد ویران عالمی را در فضوح