چونک کردی دشمنی پرهیز کن ** مشورت با یار مهرانگیز کن

گفت می‌دانم ترا ای بوالحسن ** که توی دیرینه دشمن‌دار من

لیک مرد عاقلی و معنوی ** عقل تو نگذاردت که کژ روی

طبع خواهد تا کشد از خصم کین ** عقل بر نفس است بند آهنین

آید و منعش کند وا داردش ** عقل چون شحنه‌ست در نیک و بدش 1985

عقل ایمانی چو شحنه‌ی عادلست ** پاسبان و حاکم شهر دلست

هم‌چو گربه باشد او بیدارهوش ** دزد در سوراخ ماند هم‌چو موش

در هر آنجا که برآرد موش دست ** نیست گربه یا که نقش گربه است

گربه‌ی چه شیر شیرافکن بود ** عقل ایمانی که اندر تن بود

غره‌ی او حاکم درندگان ** نعره‌ی او مانع چرندگان 1990