باده‌ای را می‌بود این شر و شور ** نور حق را نیست آن فرهنگ و زور

باده‌ای را می‌بود این شر و شور ** نور حق را نیست آن فرهنگ و زور 2120

Şarapta bile bu zor, bu kuvvet olursa Allah nurunda olmaz mı hiç?

که ترا از تو به کل خالی کند ** تو شوی پست او سخن عالی کند

Allah nuru, seni tamamı ile senden alır... Sen aşağılarsın, onun sözü üstün olur.

گر چه قرآن از لب پیغامبرست ** هر که گوید حق نگفت او کافرست

Kuran, gerçi Peygamber’in dudağından çıkar ama kim Allah söylemedi derse kâfirdir.

چون همای بی‌خودی پرواز کرد ** آن سخن را بایزید آغاز کرد

Kendinden geçiş hüması uçmaya başlayınca Bayezid yine o söze koyuldu.

عقل را سیل تحیر در ربود ** زان قوی‌تر گفت که اول گفته بود

Aklı şaşkınlık seli kaptı götürdü... O sözü evvelce söylediğinden daha zorlu söyledi.

نیست اندر جبه‌ام الا خدا ** چند جویی بر زمین و بر سما 2125

“Hırkamda, varlığımda Allahtan başka bir şey yok... Yerde gökte nice bir arayıp durursun?” dedi.

آن مریدان جمله دیوانه شدند ** کاردها در جسم پاکش می‌زدند

Dervişler deli divane oldular... Bıçaklarını tertemiz bedenine sapladılar.

هر یکی چون ملحدان گرده کوه ** کارد می‌زد پیر خود را بی ستوه

Her biri Girdekûh mülhitleri gibi pervasızca pirlerine bıçak saplamaya koyuldular.

هر که اندر شیخ تیغی می‌خلید ** بازگونه از تن خود می‌درید

Fakat şeyhe kılıç vuranın kılıcı, tersine dönüyor kendisini yaralıyordu.

یک اثر نه بر تن آن ذوفنون ** وان مریدان خسته و غرقاب خون

O hünerli şeyhin vücudunda bir eser bile görünmüyordu. Fakat dervişler perişan oldular, kanlara battılar.