عقل را سیل تحیر در ربود ** زان قوی‌تر گفت که اول گفته بود

Aklı şaşkınlık seli kaptı götürdü... O sözü evvelce söylediğinden daha zorlu söyledi.

نیست اندر جبه‌ام الا خدا ** چند جویی بر زمین و بر سما 2125

“Hırkamda, varlığımda Allahtan başka bir şey yok... Yerde gökte nice bir arayıp durursun?” dedi.

آن مریدان جمله دیوانه شدند ** کاردها در جسم پاکش می‌زدند

Dervişler deli divane oldular... Bıçaklarını tertemiz bedenine sapladılar.

هر یکی چون ملحدان گرده کوه ** کارد می‌زد پیر خود را بی ستوه

Her biri Girdekûh mülhitleri gibi pervasızca pirlerine bıçak saplamaya koyuldular.

هر که اندر شیخ تیغی می‌خلید ** بازگونه از تن خود می‌درید

Fakat şeyhe kılıç vuranın kılıcı, tersine dönüyor kendisini yaralıyordu.

یک اثر نه بر تن آن ذوفنون ** وان مریدان خسته و غرقاب خون

O hünerli şeyhin vücudunda bir eser bile görünmüyordu. Fakat dervişler perişan oldular, kanlara battılar.

هر که او سویی گلویش زخم برد ** حلق خود ببریده دید و زار مرد 2130

Boynuna bıçak saplayanın kendi boynu kesildi, ağlaya inleye yıkılıp öldü.

وآنک او را زخم اندر سینه زد ** سینه‌اش بشکافت و شد مرده‌ی ابد

Göğsünü yaralayanın göğsü yarıldı, ebedi bir surette geberip gitti.

وآنک آگه بود از آن صاحب‌قران ** دل ندادش که زند زخم گران

O sahipkıranın mertebesini bilen ise onu yaralamaya hiç yeltenmedi, böyle şeye gönül vermedi.

نیم‌دانش دست او را بسته کرد ** جان ببرد الا که خود را خسته کرد

Yarı aklı onun elini bağladı; canını kurtardı... Yoksa oda kendisini perişan ederdi.