آن مریدان جمله دیوانه شدند ** کاردها در جسم پاکش می‌زدند

Dervişler deli divane oldular... Bıçaklarını tertemiz bedenine sapladılar.

هر یکی چون ملحدان گرده کوه ** کارد می‌زد پیر خود را بی ستوه

Her biri Girdekûh mülhitleri gibi pervasızca pirlerine bıçak saplamaya koyuldular.

هر که اندر شیخ تیغی می‌خلید ** بازگونه از تن خود می‌درید

Fakat şeyhe kılıç vuranın kılıcı, tersine dönüyor kendisini yaralıyordu.

یک اثر نه بر تن آن ذوفنون ** وان مریدان خسته و غرقاب خون

O hünerli şeyhin vücudunda bir eser bile görünmüyordu. Fakat dervişler perişan oldular, kanlara battılar.

هر که او سویی گلویش زخم برد ** حلق خود ببریده دید و زار مرد 2130

Boynuna bıçak saplayanın kendi boynu kesildi, ağlaya inleye yıkılıp öldü.

وآنک او را زخم اندر سینه زد ** سینه‌اش بشکافت و شد مرده‌ی ابد

Göğsünü yaralayanın göğsü yarıldı, ebedi bir surette geberip gitti.

وآنک آگه بود از آن صاحب‌قران ** دل ندادش که زند زخم گران

O sahipkıranın mertebesini bilen ise onu yaralamaya hiç yeltenmedi, böyle şeye gönül vermedi.

نیم‌دانش دست او را بسته کرد ** جان ببرد الا که خود را خسته کرد

Yarı aklı onun elini bağladı; canını kurtardı... Yoksa oda kendisini perişan ederdi.

روز گشت و آن مریدان کاسته ** نوحه‌ها از خانه‌شان برخاسته

Sabah oldu o dervişler eksilmişti... Evlerinden bir feryat-ı figan yüceldi.

پیش او آمد هزاران مرد و زن ** کای دو عالم درج در یک پیرهن 2135

Bayezid huzuruna binlerce kadın, erkek üşüştü. Dediler ki: “Ey iki âlemi de gömleğe sığdıran er!