گر بگویند این لقبها در مدیح ** تا ندارد آن صفت نبود صحیح

تسخر و طنزی بود آن یا جنون ** پاک حق عما یقول الظالمون

من همی دانستمت پیش از وصال ** که نکورویی ولیکن بدخصال 225

من همی دانستمت پیش از لقا ** کز ستیزه راسخی اندر شقا

چونک چشمم سرخ باشد در غمش ** دانمش زان درد گر کم بینمش

تو مرا چون بره دیدی بی شبان ** تو گمان بردی ندارم پاسبان

عاشقان از درد زان نالیده‌اند ** که نظر ناجایگه مالیده‌اند

بی‌شبان دانسته‌اند آن ظبی را ** رایگان دانسته‌اند آن سبی را 230

تا ز غمزه تیر آمد بر جگر ** که منم حارس گزافه کم نگر

کی کم از بره کم از بزغاله‌ام ** که نباشد حارس از دنباله‌ام