من به جادویان چه مانم ای وقیح ** کز دمم پر رشک می‌گردد مسیح

من به جادویان چه مانم ای جنب ** که ز جانم نور می‌گیرد کتب 2365

چون تو با پر هوا بر می‌پری ** لاجرم بر من گمان آن می‌بری

هر کرا افعال دام و دد بود ** بر کریمانش گمان بد بود

چون تو جزو عالمی هر چون بوی ** کل را بر وصف خود بینی سوی

گر تو برگردی و بر گردد سرت ** خانه را گردنده بیند منظرت

ور تو در کشتی روی بر یم روان ** ساحل یم را همی بینی دوان 2370

گر تو باشی تنگ‌دل از ملحمه ** تنگ بینی جمله دنیا را همه

ور تو خوش باشی به کام دوستان ** این جهان بنمایدت چون گلستان

ای بسا کس رفته تا شام و عراق ** او ندیده هیچ جز کفر و نفاق