در خور سر بد و طغیان تو ** تا بدانی کوست درخوردان تو

تا بدانی کو حکیمست و خبیر ** مصلح امراض درمان‌ناپذیر

تو به تاویلات می‌گشتی از آن ** کور و گر کین هست از خواب گران 2430

وآن طبیب و آن منجم در لمع ** دید تعبیرش بپوشید از طمع

گفت دور از دولت و از شاهیت ** که درآید غصه در آگاهیت

از غذای مختلف یا از طعام ** طبع شوریده همی‌بیند منام

زانک دید او که نصیحت‌جو نه‌ای ** تند و خون‌خواری و مسکین‌خو نه‌ای

پادشاهان خون کنند از مصلحت ** لیک رحمتشان فزونست از عنت 2435

شاه را باید که باشد خوی رب ** رحمت او سبق دارد بر غضب

نه غضب غالب بود مانند دیو ** بی‌ضرورت خون کند از بهر ریو