تا میان اندر حدث او تا به شب ** غرق دباغیست او روزی‌طلب

تا میان اندر حدث او تا به شب ** غرق دباغیست او روزی‌طلب 275

پس چنین گفتست جالینوس مه ** آنچ عادت داشت بیمار آنش ده

کز خلاف عادتست آن رنج او ** پس دوای رنجش از معتاد جو

چون جعل گشتست از سرگین‌کشی ** از گلاب آید جعل را بیهشی

هم از آن سرگین سگ داروی اوست ** که بدان او را همی معتاد و خوست

الخبیثات الخبیثین را بخوان ** رو و پشت این سخن را باز دان 280

ناصحان او را به عنبر یا گلاب ** می دوا سازند بهر فتح باب

مر خبیثان را نسازد طیبات ** درخور و لایق نباشد ای ثقات

چون زعطر وحی کژ گشتند و گم ** بد فغانشان که تطیرنا بکم

رنج و بیماریست ما را این مقال ** نیست نیکو وعظتان ما را به فال