لطف او عاقل کند مر نیل را ** قهر او ابله کند قابیل را

در جمادات از کرم عقل آفرید ** عقل از عاقل به قهر خود برید 2820

در جماد از لطف عقلی شد پدید ** وز نکال از عاقلان دانش رمید

عقل چون باران به امر آنجا بریخت ** عقل این سو خشم حق دید و گریخت

ابر و خورشید و مه و نجم بلند ** جمله بر ترتیب آیند و روند

هر یکی ناید مگر در وقت خویش ** که نه پس ماند ز هنگام و نه پیش

چون نکردی فهم این را ز انبیا ** دانش آوردند در سنگ و عصا 2825

تا جمادات دگر را بی لباس ** چون عصا و سنگ داری از قیاس

طاعت سنگ و عصا ظاهر شود ** وز جمادات دگر مخبر شود

که ز یزدان آگهیم و طایعیم ** ما همه نی اتفاقی ضایعیم