مر خبیثان را نسازد طیبات ** درخور و لایق نباشد ای ثقات

چون زعطر وحی کژ گشتند و گم ** بد فغانشان که تطیرنا بکم

رنج و بیماریست ما را این مقال ** نیست نیکو وعظتان ما را به فال

گر بیاغازید نصحی آشکار ** ما کنیم آن دم شما را سنگسار 285

ما بلغو و لهو فربه گشته‌ایم ** در نصیحت خویش را نسرشته‌ایم

هست قوت ما دروغ و لاف و لاغ ** شورش معده‌ست ما را زین بلاغ

رنج را صدتو و افزون می‌کنید ** عقل را دارو به افیون می‌کنید

معالجه کردن برادر دباغ دباغ را به خفیه به بوی سرگین

خلق را می‌راند از وی آن جوان ** تا علاجش را نبینند آن کسان

سر به گوشش برد هم‌چون رازگو ** پس نهاد آن چیز بر بینی او 290

کو به کف سرگین سگ ساییده بود ** داروی مغز پلید آن دیده بود