لیک چون رنجی دهد بدبخت را ** او گریزاند به کفران رخت را

لیک چون رنجی دهد بدبخت را ** او گریزاند به کفران رخت را 2915

Fakat talihsize bir zahmet erdi mi o pılısını pırtısını toplar, küfür ve isyan semtine çeker.

نیکبختی را چو حق رنجی دهد ** رخت را نزدیکتر وا می‌نهد

Talihli birisine bir zahmet verdi mi o, pılısını pırtısını daha yakına çeker getirir.

بددلان از بیم جان در کارزار ** کرده اسباب هزیمت اختیار

Kötü yürekliler, korkularından savaşta kaçma sebeplerini ele alırlar, onlara yapışırlar.

پردلان در جنگ هم از بیم جان ** حمله کرده سوی صف دشمنان

Cesur erlerse yine can korkusundan düşman saflarına hücum ederler.

رستمان را ترس و غم وا پیش برد ** هم ز ترس آن بددل اندر خویش مرد

Korku ve tasa Rüstem’leri ileri götürür... o kötü yürekli korkaksa korkusundan olduğu yerde ölür gider.

چون محک آمد بلا و بیم جان ** زان پدید آید شجاع از هر جبان 2920

Belâ ve can korkusu mihenktir... onun içindir yiğitler, tehlike anında korkaklardan ayırt edilirler.

وحی کردن حق به موسی علیه‌السلام کی ای موسی من کی خالقم تعالی ترا دوست می‌دارم

Tanrı’nın Musa Aleyhisselâm’a”Ey Musa,ben yaratıcı Tanrı,seni seviyorum”diye vahyetmesi

گفت موسی را به وحی دل خدا ** کای گزیده دوست می‌دارم ترا

Tanrı Musa’nın gönlüne vahyetti: “Ey seçilmiş kişi ben seni seviyorum.”

گفت چه خصلت بود ای ذوالکرم ** موجب آن تا من آن افزون کنم

Musa ey kerem sahibi dedi: sebebini söyle de neyse onu arttırayım.

گفت چون طفلی به پیش والده ** وقت قهرش دست هم در وی زده

Tanrı dedi ki: Çocuk,anası kendisine kızsa bile yine anasına sarılır!

خود نداند که جز او دیار هست ** هم ازو مخمور هم از اوست مست

Ondan başka birisinin varlığını bile bilmez... ondan mahmurdur, ondan sarhoş.