گفت چه خصلت بود ای ذوالکرم ** موجب آن تا من آن افزون کنم

گفت چون طفلی به پیش والده ** وقت قهرش دست هم در وی زده

خود نداند که جز او دیار هست ** هم ازو مخمور هم از اوست مست

مادرش گر سیلیی بر وی زند ** هم به مادر آید و بر وی تند 2925

از کسی یاری نخواهد غیر او ** اوست جمله شر او و خیر او

خاطر تو هم ز ما در خیر و شر ** التفاتش نیست جاهای دگر

غیر من پیشت چون سنگست و کلوخ ** گر صبی و گر جوان و گر شیوخ

هم‌چنانک ایاک نعبد در حنین ** در بلا از غیر تو لانستعین

هست این ایاک نعبد حصر را ** در لغت و آن از پی نفی ریا 2930

هست ایاک نستعین هم بهر حصر ** حصر کرده استعانت را و قصر