گفت حق دانم که این پرسش ترا ** نیست از انکار و غفلت وز هوا

ورنه تادیب و عتابت کردمی ** بهر این پرسش ترا آزردمی

لیک می‌خواهی که در افعال ما ** باز جویی حکمت و سر بقا 3005

تا از آن واقف کنی مر عام را ** پخته گردانی بدین هر خام را

قاصدا سایل شدی در کاشفی ** بر عوام ار چه که تو زان واقفی

زآنک نیم علم آمد این سال ** هر برونی را نباشد آن مجال

هم سال از علم خیزد هم جواب ** هم‌چنانک خار و گل از خاک و آب

هم ضلال از علم خیزد هم هدی ** هم‌چنانک تلخ و شیرین از ندا 3010

ز آشنایی خیزد این بغض و ولا ** وز غذای خویش بود سقم و قوی

مستفید اعجمی شد آن کلیم ** تا عجمیان را کند زین سر علیم