صدر خوانندش که در صف نعال ** جان او پستست یعنی جاه و مال

شاه چون با زاهدی خویشی گزید ** این خبر در گوش خاتونان رسید

اختیار کردن پادشاه دختر درویش زاهدی را از جهت پسر و اعتراض کردن اهل حرم و ننگ داشتن ایشان از پیوندی درویش

مادر شه‌زاده گفت از نقص عقل ** شرط کفویت بود در عقل نقل

تو ز شح و بخل خواهی وز دها ** تا ببندی پور ما را بر گدا 3130

گفت صالح را گدا گفتن خطاست ** کو غنی القلب از داد خداست

در قناعت می‌گریزد از تقی ** نه از لیمی و کسل هم‌چون گدا

قلتی کان از قناعت وز تقاست ** آن ز فقر و قلت دونان جداست

حبه‌ای آن گر بیابد سر نهد ** وین ز گنج زر به همت می‌جهد

شه که او از حرص قصد هر حرام ** می‌کند او را گدا گوید همام 3135

گفت کو شهر و قلاع او را جهاز ** یا نثار گوهر و دینار ریز