تو ز شح و بخل خواهی وز دها ** تا ببندی پور ما را بر گدا

تو ز شح و بخل خواهی وز دها ** تا ببندی پور ما را بر گدا 3130

Halbuki sen nekesliğinden, cimriliğinden kurnazlık ederek oğlumuzu bir yoksulla akraba yapıyorsun?

گفت صالح را گدا گفتن خطاست ** کو غنی القلب از داد خداست

Padişah dedi ki: Temiz bir kişiye yoksul demek hatadır... çünkü onun kalbi ganidir ve bu da Tanrı vergisidir.

در قناعت می‌گریزد از تقی ** نه از لیمی و کسل هم‌چون گدا

Böyle adam, takvasında kanaat bucağına kaçar, yoksul gibi nekesliğinden, tembelliğinden değil!

قلتی کان از قناعت وز تقاست ** آن ز فقر و قلت دونان جداست

Kanaattan meydana gelen darlık, takvadandır... bu, aşağılık kişilerin yokluğundan, darlığından apayrı bir şeydir.

حبه‌ای آن گر بیابد سر نهد ** وین ز گنج زر به همت می‌جهد

Nekes, bir habbe bulsa başını bile verir... halbuki temiz kişi, himmetiyle altın hazinesine bile bakmaz, terk edip gider!

شه که او از حرص قصد هر حرام ** می‌کند او را گدا گوید همام 3135

Hırsından, her çeşit harama kasten padişaha ulu kişiler, yoksul derler.

گفت کو شهر و قلاع او را جهاز ** یا نثار گوهر و دینار ریز

Kadın dedi ki: Nerede onda çeyiz olarak verecek şehir ve kaleler... yahut saçı olarak saçacak inciler, paralar pullar?

گفت رو هر که غم دین برگزید ** باقی غمها خدا از وی برید

Padişah, yürü yahu dedi... kim, din gamına düşerse Tanrı, öbür dertleri artık ondan alır.

غالب آمد شاه و دادش دختری ** از نژاد صالحی خوش جوهری

Nihayet padişah üstün geldi, ona yaradılışı güzel ve bir temiz kişinin soyundan bir kız aldı.

در ملاحت خود نظیر خود نداشت ** چهره‌اش تابان‌تر از خورشید چاشت

Kızın güzellikte eşi yoktu... yüzü, kuşluk güneşinden daha parlaktı!