جز به دست خود مبرم پا و سر ** که ازین دستم نه از دست دگر

از جدایی باز می‌رانی سخن ** هر چه خواهی کن ولیکن این مکن

در سخن آباد این دم راه شد ** گفت امکان نیست چون بیگاه شد

پوستها گفتیم و مغز آمد دفین ** گر بمانیم این نماند همچنین

رد کردن معشوقه عذر عاشق را و تلبیس او را در روی او مالیدن

در جوابش بر گشاد آن یار لب ** کز سوی ما روز سوی تست شب 320

حیله‌های تیره اندر داوری ** پیش بینایان چرا می‌آوری

هر چه در دل داری از مکر و رموز ** پیش ما رسواست و پیدا هم‌چو روز

گر بپوشیمش ز بنده‌پروری ** تو چرا بی‌رویی از حد می‌بری

از پدر آموز که آدم در گناه ** خوش فرود آمد به سوی پایگاه

چون بدید آن عالم الاسرار را ** بر دو پا استاد استغفار را 325