قشرهای خشک را جا آتش است ** قشر پیوسته به مغز جان خوش است

مغز خود از مرتبه‌ی خوش برترست ** برترست از خوش که لذت گسترست

این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا برآرد موسیم از بحر گرد 3285

درخور عقل عوام این گفته شد ** از سخن باقی آن بنهفته شد

زر عقلت ریزه است ای متهم ** بر قراضه مهر سکه چون نهم

عقل تو قسمت شده بر صد مهم ** بر هزاران آرزو و طم و رم

جمع باید کرد اجزا را به عشق ** تا شوی خوش چون سمرقند و دمشق

جو جوی چون جمع گردی ز اشتباه ** پس توان زد بر تو سکه‌ی پادشاه 3290

ور ز مثقالی شوی افزون تو خام ** از تو سازد شه یکی زرینه جام

پس برو هم نام و هم القاب شاه ** باشد و هم صورتش ای وصل خواه