چون برید از جنس با شه گشت یار ** بر گشاید چشم او را بازدار

راند دیوان را حق از مرصاد خویش ** عقل جزوی را ز استبداد خویش

که سری کم کن نه‌ای تو مستبد ** بلک شاگرد دلی و مستعد 3340

رو بر دل رو که تو جزو دلی ** هین که بنده‌ی پادشاه عادلی

بندگی او به از سلطانیست ** که انا خیر دم شیطانیست

فرق بین و برگزین تو ای حبیس ** بندگی آدم از کبر بلیس

گفت آنک هست خورشید ره او ** حرف طوبی هر که ذلت نفسه

سایه‌ی طوبی ببین وخوش بخسپ ** سر بنه در سایه بی‌سرکش بخسپ 3345

ظل ذلت نفسه خوش مضجعیست ** مستعد آن صفا و مهجعیست

گر ازین سایه روی سوی منی ** زود طاغی گردی و ره گم کنی

بیان آنک یا ایها الذین آمنوا لا تقدموا بین یدی الله و رسوله چون نبی نیستی ز امت باش چونک سلطان نه‌ای رعیت باش پس رو خاموش باش از خود زحمتی و رایی متراش