چه زیان دارد گر از فرخندگی ** در پذیری تو مرا دربندگی

گفت چون اقرار کردی پیش من ** رو که رستی تو ز آفات زمن 3410

دادی انصاف و رهیدی از بلا ** تو عدو بودی شدی ز اهل ولا

خوی بد در ذات تو اصلی نبود ** کز بد اصلی نیاید جز جحود

آن بد عاریتی باشد که او ** آرد اقرار و شود او توبه‌جو

هم‌چو آدم زلتش عاریه بود ** لاجرم اندر زمان توبه نمود

چونک اصلی بود جرم آن بلیس ** ره نبودش جانب توبه‌ی نفیس 3415

رو که رستی از خود و از خوی بد ** واز زبانه‌ی نار و از دندان دد

رو که اکنون دست در دولت زدی ** در فکندی خود به بخت سرمدی

ادخلی تو فی عبادی یافتی ** ادخلی فی جنتی در بافتی