گفت هستم یار و خویشاوند تو ** گشته‌ام امروز حاجتمند تو

زانک موسی جادوی کرد و فسون ** تا که آب نیل ما را کرد خون

سبطیان زو آب صافی می‌خورند ** پیش قبطی خون شد آب از چشم‌بند

قبط اینک می‌مرند از تشنگی ** از پی ادبار خود یا بدرگی 3435

بهر خود یک طاس را پر آب کن ** تا خورد از آبت این یار کهن

چون برای خود کنی آن طاس پر ** خون نباشد آب باشد پاک و حر

من طفیل تو بنوشم آب هم ** که طفیلی در تبع به جهد ز غم

گفت ای جان و جهان خدمت کنم ** پاس دارم ای دو چشم روشنم

بر مراد تو روم شادی کنم ** بنده‌ی تو باشم آزادی کنم 3440

طاس را از نیل او پر آب کرد ** بر دهان بنهاد و نیمی را بخورد