یا تو پنداری که روی اولیا ** آنچنان که هست می‌بینیم ما

در تعجب مانده پیغامبر از آن ** چون نمی‌بینند رویم مومنان

چون نمی‌بینند نور روم خلق ** که سبق بردست بر خورشید شرق 3475

ور همی‌بینند این حیرت چراست ** تا که وحی آمد که آن رو در خفاست

سوی تو ماهست و سوی خلق ابر ** تا نبیند رایگان روی تو گبر

سوی تو دانه‌ست و سوی خلق دام ** تا ننوشد زین شراب خاص عام

گفت یزدان که تراهم ینظرون ** نقش حمامند هم لا یبصرون

می‌نماید صورت ای صورت‌پرست ** که آن دو چشم مرده‌ی او ناظرست 3480

پیش چشم نقش می‌آری ادب ** کو چرا پاسم نمی‌دارد عجب

از چه پس بی‌پاسخست این نقش نیک ** که نمی‌گوید سلامم را علیک