اول او بد برگ‌افشان بره را ** گشت معجز آن گروه غره را

گشت حاکم بر سر فرعونیان ** آبشان خون کرد و کف بر سر زنان 3580

از مزارعشان برآمد قحط و مرگ ** از ملخهایی که می‌خوردند برگ

تا بر آمد بی‌خود از موسی دعا ** چون نظر افتادش اندر منتها

کین همه اعجاز و کوشیدن چراست ** چون نخواهند این جماعت گشت راست

امر آمد که اتباع نوح کن ** ترک پایان‌بینی مشروح کن

زان تغافل کن چو داعی رهی ** امر بلغ هست نبود آن تهی 3585

کمترین حکمت کزین الحاح تو ** جلوه گردد آن لجاج و آن عتو

تا که ره بنمودن و اضلال حق ** فاش گردد بر همه اهل و فرق

چونک مقصود از وجود اظهار بود ** بایدش از پند و اغوا آزمود