تو شدی غافل ز عقلت عقل نی ** کز حضورستش ملامت کردنی

گر نبودی حاضر و غافل بدی ** در ملامت کی ترا سیلی زدی

ور ازو غافل نبودی نفس تو ** کی چنان کردی جنون و تفس تو

پس تو و عقلت چو اصطرلاب بود ** زین بدانی قرب خورشید وجود 3685

قرب بی‌چونست عقلت را به تو ** نیست چپ و راست و پس یا پیش رو

قرب بی‌چون چون نباشد شاه را ** که نیابد بحث عقل آن راه را

نیست آن جنبش که در اصبع تراست ** پیش اصبع یا پسش یا چپ و راست

وقت خواب و مرگ از وی می‌رود ** وقت بیداری قرینش می‌شود

از چه ره می‌آید اندر اصبعت ** که اصبعت بی او ندارد منفعت 3690

نور چشم و مردمک در دیده‌ات ** از چه ره آمد به غیر شش جهت