با چنین قهری که زفت و فایق است ** برد لطفش بین که بر وی سابق است

سبق بی‌چون و چگونه‌ی معنوی ** سابق و مسبوق دیدی بی‌دوی

گر ندیدی آن بود از فهم پست ** که عقول خلق زان کان یک جوست 3745

عیب بر خود نه نه بر آیات دین ** کی رسد بر چرخ دین مرغ گلین

مرغ را جولانگه عالی هواست ** زانک نشو او ز شهوت وز هواست

پس تو حیران باش بی‌لا و بلی ** تا ز رحمت پیشت آید محملی

چون ز فهم این عجایب کودنی ** گر بلی گویی تکلف می‌کنی

ور بگویی نی زند نی گردنت ** قهر بر بندد بدان نی روزنت 3750

پس همین حیران و واله باش و بس ** تا درآید نصر حق از پیش و پس

چونک حیران گشتی و گیج و فنا ** با زبان حال گفتی اهدنا