آفتاب از ذره کی مدهوش شد ** شمع از پروانه کی بیهوش شد

آفتاب از ذره کی مدهوش شد ** شمع از پروانه کی بیهوش شد 3790

جسم احمد را تعلق بد بدآن ** این تغیر آن تن باشد بدان

هم‌چو رنجوری و هم‌چون خواب و درد ** جان ازین اوصاف باشد پاک و فرد

خود نتانم ور بگويم وصف جان ** زلزله افتد در اين كون و مكان

روبهش گر یک دمی آشفته بود ** شیر جان مانا که آن دم خفته بود

خفته بود آن شیر کز خوابست پاک ** اینت شیر نرمسار سهمناک 3795

خفته سازد شیر خود را آنچنان ** که تمامش مرده دانند این سگان

ورنه در عالم کرا زهره بدی ** که ربودی از ضعیفی تربدی

کف احمد زان نظر مخدوش گشت ** بحر او از مهر کف پرجوش گشت

مه همه کفست معطی نورپاش ** ماه را گر کف نباشد گو مباش