فرج استر لایق حلقه‌ی زرست ** زر عاشق روی زرد اصفرست

که نظرگاه خداوندست آن ** کز نظرانداز خورشیدست کان

کو نظرگاه شعاع آفتاب ** کو نظرگاه خداوند لباب

از گرفت من ز جان اسپر کنید ** گرچه اکنون هم گرفتار منید

مرغ فتنه دانه بر بامست او ** پر گشاده بسته‌ی دامست او 620

چون به دانه داد او دل را به جان ** ناگرفته مر ورا بگرفته دان

آن نظرها که به دانه می‌کند ** آن گره دان کو به پا برمی‌زند

دانه گوید گر تو می‌دزدی نظر ** من همی دزدم ز تو صبر و مقر

چون کشیدت آن نظر اندر پیم ** پس بدانی کز تو من غافل نیم

قصه‌ی عطاری کی سنگ ترازوی او گل سرشوی بود و دزدیدن مشتری گل خوار از آن گل هنگام سنجیدن شکر دزدیده و پنهان

پیش عطاری یکی گل‌خوار رفت ** تا خرد ابلوج قند خاص زفت 625