دید عطار آن و خود مشغول کرد ** که فزون‌تر دزد هین ای روی‌زرد

گر بدزدی وز گل من می‌بری ** رو که هم از پهلوی خود می‌خوری 640

تو همی ترسی ز من لیک از خری ** من همی‌ترسم که تو کمتر خوری

گرچه مشغولم چنان احمق نیم ** که شکر افزون کشی تو از نیم

چون ببینی مر شکر را ز آزمود ** پس بدانی احمق و غافل کی بود

مرغ زان دانه نظر خوش می‌کند ** دانه هم از دور راهش می‌زند

کز زنای چشم حظی می‌بری ** نه کباب از پهلوی خود می‌خوری 645

این نظر از دور چون تیرست و سم ** عشقت افزون می‌شود صبر تو کم

مال دنیا دام مرغان ضعیف ** ملک عقبی دام مرغان شریف

تا بدین ملکی که او دامست ژرف ** در شکار آرند مرغان شگرف