آنک گوید راز قالت نملة ** هم بداند راز این طاق کهن

“Bir karınca dedi ki” sırrını söyleyen, bu köhne kemerin, bu eski dünyanın sırrını da bilir.

دید از دورش که آن تسلیم کیش ** تلخش آمد فرقت آن تخت خویش

Uzaktan gördü ki o kendisini bile teslim eden Belkıs’a, yalnız tahtından ayrılmak acı geliyor!

گر بگویم آن سبب گردد دراز ** که چرا بودش به تخت آن عشق و ساز

Bunun sebebini söylesem, tahtına neden bu kadar âşıktı... Anlatmaya kalkışsam söz uzar.

گرچه این کلک قلم خود بی‌حسیست ** نیست جنس کاتب او را مونسیست 875

(Belkıs, tahtla aynı cinsten değildi... Doğru, fakat) bu kalem de duygusuzdur, kâtiple aynı cinsten değildir ama ona munistir, eştir, arkadaştır.

هم‌چنین هر آلت پیشه‌وری ** هست بی‌جان مونس جانوری

Her sanatın aleti de böyle cansızdır ama canlı olan sanatkârın munisidir.

این سبب را من معین گفتمی ** گر نبودی چشم فهمت را نمی

Anlayış gözünde nem olmasaydı bu sebebi daha açık anlatırdım!

از بزرگی تخت کز حد می‌فزود ** نقل کردن تخت را امکان نبود

Taht haddinden fazla büyüktü; nakledilmesine imkân yoktu.

خرده کاری بود و تفریقش خطر ** هم‌چو اوصال بدن با همدگر

Pek ince sanatlıydı... Beden gibi eczası, tamamı ile birbirine bitişmişti... Ayrılıp götürülmesi de mümkün değildi, kırılabilirdi.

پس سلیمان گفت گر چه فی‌الاخیر ** سرد خواهد شد برو تاج و سریر 880

Süleyman dedi ki: Sonunda tahttan da, taçtan da soğuyacak ya!

چون ز وحدت جان برون آرد سری ** جسم را با فر او نبود فری

Can, birlik âlemine ulaşır, o âlemden baş gösterirse birliğin nuruna karşı bedenin nuru kalmaz artık.