دیده در وقتی که شد حیران و دنگ ** که سخن گفت و اشارت کرد سنگ

نرد خدمت چون بنا موضع بباخت ** شیر سنگین را شقی شیری شناخت

از کرم شیر حقیقی کرد جود ** استخوانی سوی سگ انداخت زود

گفت گرچه نیست آن سگ بر قوام ** لیک ما را استخوان لطفیست عام

قصه‌ی یاری خواستن حلیمه از بتان چون عقیب فطام مصطفی را علیه‌السلام گم کرد و لرزیدن و سجده‌ی بتان و گواهی دادن ایشان بر عظمت کار مصطفی صلی‌الله علیه و سلم

قصه‌ی راز حلیمه گویمت ** تا زداید داستان او غمت 915

مصطفی را چون ز شیر او باز کرد ** بر کفش برداشت چون ریحان و ورد

می‌گریزانیدش از هر نیک و بد ** تا سپارد آن شهنشه را به جد

چون همی آورد امانت را ز بیم ** شد به کعبه و آمد او اندر حطیم

از هوا بشنید بانگی کای حطیم ** تافت بر تو آفتابی بس عظیم

ای حطیم امروز آید بر تو زود ** صد هزاران نور از خورشید جود 920