سینه کوبان آن چنان بگریست خوش ** که اختران گریان شدند از گریه‌اش

سینه کوبان آن چنان بگریست خوش ** که اختران گریان شدند از گریه‌اش 935

Göğsünü döverek öyle yanık yanık ağlıyordu ki ağlamasına bakıp yıldızlar bile ağlamaya koyuldular!

حکایت آن پیر عرب کی دلالت کرد حلیمه را به استعانت به بتان

Halime’yi, yardım istemek üzere putlara götüren ihtiyar Arap

پیرمردی پیشش آمد با عصا ** کای حلیمه چه فتاد آخر ترا

Bu sırada ihtiyar bir adam, elindeki sopasını kaka kaka çıkageldi. Dedi ki: “A Halime, başına ne geldi senin?

که چنین آتش ز دل افروختی ** این جگرها را ز ماتم سوختی

Neden böyle ağlıyor, yasla ciğerler dağlıyorsun?”

گفت احمد را رضیعم معتمد ** پس بیاوردم که بسپارم به جد

Halime “Ben Ahmed’in inanılır, güvenilir sütninesiyim... Onu atasına teslim etmek üzere getirdim.

چون رسیدم در حطیم آوازها ** می‌رسید و می‌شنیدم از هوا

Fakat Hatîme gelince kulağıma havadan sesler gelmeye başladı.

من چو آن الحان شنیدم از هوا ** طفل را بنهادم آنجا زان صدا 940

Gökten gelen o sesleri duyunca çocuğu oraya bıraktım...

تا ببینم این ندا آواز کیست ** که ندایی بس لطیف و بس شهیست

Bu sözleri kim söylüyor, göreyim dedim... Çünkü pek lâtif, pek güzel bir sesti o.

نه از کسی دیدم بگرد خود نشان ** نه ندا می منقطع شد یک زمان

Ne etrafımda kimseyi gördüm, ne de bir an o ses kesildi.

چونک واگشتم ز حیرتهای دل ** طفل را آنجا ندیدم وای دل

Şaşırıp kaldım, şaşkınlıkla şuraya buraya giderken bir de baktım ki çocuk, koyduğum yerde yok... Eyvahlar olsun, yazık oldu bana!”

گفتش ای فرزند تو انده مدار ** که نمایم مر ترا یک شهریار

İhtiyar, “Meraklanma, kederlenme... Ben sana bir padişah göstereyim.