که نمی‌ماند به ما گرچه ز ماست ** ما همه مسیم و احمد کیمیاست

آن عجایبها که من دیدم برو ** من ندیدم بر ولی و بر عدو

آنک فضل تو درین طفلیش داد ** کس نشان ندهد به صد ساله جهاد

چون یقین دیدم عنایتهای تو ** بر وی او دریست از دریای تو

من هم او را می شفیع آرم به تو ** حال او ای حال‌دان با من بگو 995

از درون کعبه آمد بانگ زود ** که هم‌اکنون رخ به تو خواهد نمود

با دو صد اقبال او محظوظ ماست ** با دو صد طلب ملک محفوظ ماست

ظاهرش را شهره‌ی گیهان کنیم ** باطنش را از همه پنهان کنیم

زر کان بود آب و گل ما زرگریم ** که گهش خلخال و گه خاتم بریم

گه حمایلهای شمشیرش کنیم ** گاه بند گردن شیرش کنیم 1000