با دو صد اقبال او محظوظ ماست ** با دو صد طلب ملک محفوظ ماست

ظاهرش را شهره‌ی گیهان کنیم ** باطنش را از همه پنهان کنیم

زر کان بود آب و گل ما زرگریم ** که گهش خلخال و گه خاتم بریم

گه حمایلهای شمشیرش کنیم ** گاه بند گردن شیرش کنیم 1000

گه ترنج تخت بر سازیم ازو ** گاه تاج فرقهای ملک‌جو

عشقها داریم با این خاک ما ** زانک افتادست در قعده‌ی رضا

گه چنین شاهی ازو پیدا کنیم ** گه هم او را پیش شه شیدا کنیم

صد هزاران عاشق و معشوق ازو ** در فغان و در نفیر و جست و جو

کار ما اینست بر کوری آن ** که به کار ما ندارد میل جان 1005

این فضیلت خاک را زان رو دهیم ** که نواله پیش بی‌برگان نهیم