صبغة الله گاه پوشیده کند ** پرده‌ی بی‌چون بر آن ناظر تند

تا نبیند خصم را پهلوی خویش ** قدرت یزدان از آن بیشست بیش

مصطفی می‌دید احوال شبش ** لیک مانع بود فرمان ربش

تا که پیش از خبط بگشاید رهی ** تا نیفتد زان فضیحت در چهی

لیک حکمت بود و امر آسمان ** تا ببیند خویشتن را او چنان 105

بس عداوتها که آن یاری بود ** بس خرابیها که معماری بود

جامه خواب پر حدث را یک فضول ** قاصدا آورد در پیش رسول

که چنین کردست مهمانت ببین ** خنده‌ای زد رحمةللعالمین

که بیار آن مطهره اینجا به پیش ** تا بشویم جمله را با دست خویش

هر کسی می‌جست کز بهر خدا ** جان ما و جسم ما قربان ترا 110