که چه باز آورد افسانه‌ی کهن ** کز گزاف و لاف می‌بافد سخن

Doğan kuşu eski masallar anlatmada, saçma sapan söylenip durmada.

کهنه ایشانند و پوسیده‌ی ابد ** ورنه آن دم کهنه را نو می‌کند

Halbuki asıl eskimiş ebedi olarak çürümüş olanlar, onlardır. Yoksa o nefes eskiyi yenileştirir.

مردگان کهنه را جان می‌دهد ** تاج عقل و نور ایمان می‌دهد

Eski ölülere can verir, akıl tacını giydirir, iman nuru bağışlar.

دل مدزد از دلربای روح‌بخش ** که سوارت می‌کند بر پشت رخش 1160

Ruh bağışlayan güzelden nurunu esirgeme. O seni kır atın üstüne bindirir.

سر مدزد از سر فراز تاج‌ده ** کو ز پای دل گشاید صد گره

Taçlar veren o başı yüce erden başını çekme. O, gönlünün ayağındaki yüzlerce düğümü çözer.

با کی گویم در همه ده زنده کو ** سوی آب زندگی پوینده کو

Fakat kime söyleyeyim? Bütün köy içinde nerede bir diri? Abıhayatın bulunduğu tarafa koşan kim?

تو به یک خواری گریزانی ز عشق ** تو به جز نامی چه می‌دانی ز عشق

Sen bir horluk görür görmez aşktan kaçmadasın. Bir addan başka aşktan ne biliyorsun ki?

عشق را صد ناز و استکبار هست ** عشق با صد ناز می‌آید به دست

Aşkın yüzlerce nazı, edası, ululuğu var. Aşk, yüzlerce nazla elde edilebilir.

عشق چون وافیست وافی می‌خرد ** در حریف بی‌وفا می‌ننگرد 1165

Aşk vefakar olduğu için vefakar olanı satın alır. Vefasız adama bakmaz bile.

چون درختست آدمی و بیخ عهد ** بیخ را تیمار می‌باید به جهد

İnsan bir ağaca benzer, ahdi de ağacın köküne. Kökün iyileşmesine, sağlamlaşmasına çalışmak gerek.