English    Türkçe    فارسی   

5
119-128

  • گفت آن حجره که شب جا داشتم  ** هیکل آنجا بی‌خبر بگذاشتم 
  • Dedi ki gece kaldığım odadadır haberim olmadan orada bıraktım.

  • گر چه شرمین بود شرمش حرص برد  ** حرص اژدرهاست نه چیزیست خرد  120
  • Utanıyordu ama hırsı da onu, o yana çekiyordu. Hırs ejderhadır küçücük bir şey değil.

  • از پی هیکل شتاب اندر دوید  ** در وثاق مصطفی و آن را بدید 
  • Heykelin ardına düşüp koşa koşa geldi, onu Mustafa’nın odasında gördü.

  • کان یدالله آن حدث را هم به خود  ** خوش همی‌شوید که دورش چشم بد 
  • Gördü ama Allah eli bizzat o pisliği yıkamaktaydı, kötü gözler ondan ırak olsun; kafir bunu da gördü.

  • هیکلش از یاد رفت و شد پدید  ** اندرو شوری گریبان را درید 
  • Gördü de heykeli hatırından çıktı. Onda bir coşkunluktur baş gösterdi, yakasını yırttı.

  • می‌زد او دو دست را بر رو و سر  ** کله را می‌کوفت بر دیوار و در 
  • İki elini yüzüne, başına vuruyor, kafasını duvara kapıya çarpıyordu.

  • آنچنان که خون ز بینی و سرش  ** شد روان و رحم کرد آن مهترش  125
  • Bir halde ki burnundan, başından kanlar revan olmaya başladı. O ulu Peygamber, ona acıdı.

  • نعره‌ها زد خلق جمع آمد برو  ** گبر گویان ایهاالناس احذروا 
  • Naralar atıyordu. Halk başına toplanınca, Ey halk sakının diyordu.

  • می‌زد او بر سر کای بی‌عقل سر  ** می‌زد او بر سینه کای بی‌نور بر 
  • Ey akılsız kafa diye başına vuruyor, ey nursuz göğüs diye göğsünü dövüyordu.

  • سجده می‌کرد او کای کل زمین  ** شرمسارست از تو این جزو مهین 
  • Ey yeryüzünün küllü, senden şu aşağılık cüz-ü, utanmaktadır diye secde ediyor;