گر چه شرمین بود شرمش حرص برد ** حرص اژدرهاست نه چیزیست خرد

گر چه شرمین بود شرمش حرص برد ** حرص اژدرهاست نه چیزیست خرد 120

Utanıyordu ama hırsı da onu, o yana çekiyordu. Hırs ejderhadır küçücük bir şey değil.

از پی هیکل شتاب اندر دوید ** در وثاق مصطفی و آن را بدید

Heykelin ardına düşüp koşa koşa geldi, onu Mustafa’nın odasında gördü.

کان یدالله آن حدث را هم به خود ** خوش همی‌شوید که دورش چشم بد

Gördü ama Allah eli bizzat o pisliği yıkamaktaydı, kötü gözler ondan ırak olsun; kafir bunu da gördü.

هیکلش از یاد رفت و شد پدید ** اندرو شوری گریبان را درید

Gördü de heykeli hatırından çıktı. Onda bir coşkunluktur baş gösterdi, yakasını yırttı.

می‌زد او دو دست را بر رو و سر ** کله را می‌کوفت بر دیوار و در

İki elini yüzüne, başına vuruyor, kafasını duvara kapıya çarpıyordu.

آنچنان که خون ز بینی و سرش ** شد روان و رحم کرد آن مهترش 125

Bir halde ki burnundan, başından kanlar revan olmaya başladı. O ulu Peygamber, ona acıdı.

نعره‌ها زد خلق جمع آمد برو ** گبر گویان ایهاالناس احذروا

Naralar atıyordu. Halk başına toplanınca, Ey halk sakının diyordu.

می‌زد او بر سر کای بی‌عقل سر ** می‌زد او بر سینه کای بی‌نور بر

Ey akılsız kafa diye başına vuruyor, ey nursuz göğüs diye göğsünü dövüyordu.

سجده می‌کرد او کای کل زمین ** شرمسارست از تو این جزو مهین

Ey yeryüzünün küllü, senden şu aşağılık cüz-ü, utanmaktadır diye secde ediyor;

تو که کلی خاضع امر ویی ** من که جزوم ظالم و زشت و غوی

Sen küllü olduğun halde O’nun emrine baş eğiyorsun da ben cüzü olduğum halde zulmediyor kötülükte bulunuyor, azıyorum;