عاقلان را یک اشارت بس بود ** عاشقان را تشنگی زان کی رود

Aklı olanlara bir işaret yeter. Aşıkların sevgiliye karşı duydukları susuzluk, ne vakti gider, biter ki,

می‌کند تکرار گفتن بی‌ملال ** کی ز اشارت بس کند حوت از زلال

Usanmadan sözünü tekrarlar durur. Hiç balık bir işaretle duru suya kanar mı?

صد سخن می‌گفت زان درد کهن ** در شکایت که نگفتم یک سخن 1250

Bir söz bile söylemedim diye şikayet ederek o eski derde ait yüzlerce söz söylüyordu.

آتشی بودش نمی‌دانست چیست ** لیک چون شمع از تف آن می‌گریست

Onda bir ateş vardı fakat neydi, bilmiyordu. Yalnız mum gibi, onun hararetiyle ağlayıp duruyordu.

گفت معشوق این همه کردی ولیک ** گوش بگشا پهن و اندر یاب نیک

Sevgili dedi ki: Doğru bütün bunları yaptın ama kulağını iyi aç ve dinle,

کانچ اصل اصل عشقست و ولاست ** آن نکردی اینچ کردی فرعهاست

Aşkın ve sevginin aslının aslı olan bir şey var ki onu yapmadın. Bu yaptıklarının hepsi feridir.

گفتش آن عاشق بگو که آن اصل چیست ** گفت اصلش مردنست ونیستیست

Aşık söyle dedi, o asıl nedir? Sevgili dedi ki: Ölmek ve yok olmaktır.

تو همه کردی نمردی زنده‌ای ** هین بمیر ار یار جان‌بازنده‌ای 1255

Hepsini yaptın fakat ölmedin hala dirisin. Canınla oynayan aşıksan hemen öl.

هم در آن دم شد دراز و جان بداد ** هم‌چو گل درباخت سر خندان و شاد

Aşık o anda uzanıp can verdi. Gül gibi başı ile oynadı, gülerek sevinçli bir halde ölüp gitti.

ماند آن خنده برو وقف ابد ** هم‌چو جان و عقل عارف بی‌کبد

O gülüş onda ebedi olarak kaldı, arif kişinin zahmete uğrayan canı, aklı gibi.