نعره‌ها زد خلق جمع آمد برو ** گبر گویان ایهاالناس احذروا

Naralar atıyordu. Halk başına toplanınca, Ey halk sakının diyordu.

می‌زد او بر سر کای بی‌عقل سر ** می‌زد او بر سینه کای بی‌نور بر

Ey akılsız kafa diye başına vuruyor, ey nursuz göğüs diye göğsünü dövüyordu.

سجده می‌کرد او کای کل زمین ** شرمسارست از تو این جزو مهین

Ey yeryüzünün küllü, senden şu aşağılık cüz-ü, utanmaktadır diye secde ediyor;

تو که کلی خاضع امر ویی ** من که جزوم ظالم و زشت و غوی

Sen küllü olduğun halde O’nun emrine baş eğiyorsun da ben cüzü olduğum halde zulmediyor kötülükte bulunuyor, azıyorum;

تو که کلی خوار و لرزانی ز حق ** من که جزوم در خلاف و در سبق 130

Sen kül iken Allah’ya karşı hor hakir oluyor, O’ndan titriyorsun da ben cüzü iken O’na aykırı hareket ediyorum diyor:

هر زمان می‌کرد رو بر آسمان ** که ندارم روی ای قبله‌ی جهان

Her an yüzünü göğe kaldırıp Ey cihanın kıblesi, yüzüm yok diye feryat ediyordu.

چون ز حد بیرون بلرزید و طپید ** مصطفی‌اش در کنار خود کشید

Hadden artık titreyip çarpınınca Mustafa, onu kucakladı.

ساکنش کرد و بسی بنواختش ** دیده‌اش بگشاد و داد اشناختش

Yatıştırdı pek iltifat etti, gözlerini açtı, ona kendini tanıttı.

تا نگرید ابر کی خندد چمن ** تا نگرید طفل کی جوشد لبن

Bulut ağlamadıkça yeşillik nasıl güler? Çocuk ağlamadıkça süt nasıl coşar?

طفل یک روزه همی‌داند طریق ** که بگریم تا رسد دایه‌ی شفیق 135

Bir günlük çocuk bile yolu bilir. Ağlayayım da esirgeyen dadı gelip yetişsin der.