گریه‌ی او نه از غمست و نه از فرح ** روح داند گریه‌ی عین الملح

Onun ağlayışı, ne gamdandır, ne ferahtan. Güzelliğin ta kendisi olan ağlayışı ruh bilir.

گریه‌ی او خنده‌ی او آن سریست ** زانچ وهم عقل باشد آن بریست

Onun ağlayışı da o yandandır, gülüşü de. Aklın vehmettiği şeylerden dışarıdır o.

آب دیده‌ی او چو دیده‌ی او بود ** دیده‌ی نادیده دیده کی شود

Onun gözyaşı, gözüne benzer. Görmeyen göz nasıl olur da gören göze benzer.

آنچ او بیند نتان کردن مساس ** نه از قیاس عقل و نه از راه حواس 1310

Onun gördüğünü ellemeye imkan yoktur, ne akıl kıyası ile bilinir, ne duygu yolu ile!

شب گریزد چونک نور آید ز دور ** پس چه داند ظلمت شب حال نور

Gece, ta uzaktan nuru gördü mü kaçar. Şu halde gece karanlığı, nurun halini nasıl bilir?

پشه بگریزد ز باد با دها ** پس چه داند پشه ذوق بادها

Sinek, rüzgardan kaçar. Artık nasıl olur da rüzgarların zevkini tadabilir?

چون قدیم آید حدث گردد عبث ** پس کجا داند قدیمی را حدث

Önü olmayan geldi mi sonradan olan, abes olur. Şu halde önü olmayan, sonradan olanı nereden bilecek?

بر حدث چون زد قدم دنگش کند ** چونک کردش نیست هم‌رنگش کند

Önü olmayan sonradan olan şeye aksetti mi onu hayran eder. Onu yok etti mi de kendi rengine boyar.

گر بخواهی تو بیایی صد نظیر ** لیک من پروا ندارم ای فقیر 1315

Dilersen yüzlerce benzerini bulabilirsin. Fakat benim için lüzum yok o yoksul:

این الم و حم این حروف ** چون عصای موسی آمد در وقوف

Bu “Elif lâm mim ve Hâ mim” bu harfler tıpkı Musa’nın asasına benzer.