از پس آیینه می‌آموزدش ** ورنه ناموزد جز از جنس خودش

Usta, ona ayna ardından söz söylemeyi öğretir. Böyle olmasa kendi cinsinden olmayan birisinden söz söylemeyi öğrenemez.

گفت را آموخت زان مرد هنر ** لیک از معنی و سرش بی‌خبر 1435

O hünerli kus, söz öğrenir ama sırrından da haberi yoktur manasından da.

از بشر بگرفت منطق یک به یک ** از بشر جز این چه داند طوطیک

Söz söylemeyi bir insandan beller. Fakat bir duducuk, bundan başka insandan ne bilebilir, ne elde edebilir ki?

هم‌چنان در آینه‌ی جسم ولی ** خویش را بیند مردی ممتلی

Velinin beden aynasında da kötülüklerle dolu olan mürit, tıpkı bunun gibi kendisini görür.

از پس آیینه عقل کل را ** کی ببیند وقت گفت و ماجرا

Fakat söz ve iş zamanında aynanın ardındaki Akl-ı Küll-ü nereden görecek?

او گمان دارد که می‌گوید بشر ** وان گر سرست و او زان بی‌خبر

O sanır ki insan söylüyor. Halbuki bu, başka bir sırdır, onun bundan haberi bile yoktur.

حرف آموزد ولی سر قدیم ** او نداند طوطی است او نی ندیم 1440

Söz söylemeyi belletir, belletir ama önü sonu olmayan sır belletir. Halbuki o, bu sırra eş değildir, bir dududur, bunu bilemez.

هم صفیر مرغ آموزند خلق ** کین سخن کار دهان افتاد و حلق

Halkta kuşların ötüşünü taklit ederler. Bu, ağzın ve boğazın yapabileceği bir şeydir.

لیک از معنی مرغان بی‌خبر ** جز سلیمان قرانی خوش‌نظر

Fakat kuşların seslerini taklit edenin o seslerdeki manadan haberi bile yoktur. Kuş dilini ancak bakışı hoş Süleyman bilir.

حرف درویشان بسی آموختند ** منبر و محفل بدان افروختند

Nice kişiler de dervişlerin sözlerini öğrenir, mimber ve meclisleri o sözlerle parlatır.