آنک گردانید رو زان مشتری ** بخت و اقبال و بقا شد زو بری

ماند حسرت بر حریصان تا ابد ** هم‌چو حال اهل ضروان در حسد

قصه‌ی اهل ضروان و حسد ایشان بر درویشان کی پدر ما از سلیمی اغلب دخل باغ را به مسکینان می‌داد چون انگور بودی عشر دادی و چون مویز و دوشاب شدی عشر دادی و چون حلوا و پالوده کردی عشر دادی و از قصیل عشر دادی و چون در خرمن می‌کوفتی از کفه‌ی آمیخته عشر دادی و چون گندم از کاه جدا شدی عشر دادی و چون آرد کردی عشر دادی و چون خمیر کردی عشر دادی و چون نان کردی عشر دادی لاجرم حق تعالی در آن باغ و کشت برکتی نهاده بود کی همه اصحاب باغها محتاج او بدندی هم به میوه و هم به سیم و او محتاج هیچ کس نی ازیشان فرزندانشان خرج عشر می‌دیدند منکر و آن برکت را نمی‌دیدند هم‌چون آن زن بدبخت که کدو را ندید و خر را دید

بود مردی صالحی ربانیی ** عقل کامل داشت و پایان دانیی

در ده ضروان به نزدیک یمن ** شهره اندر صدقه و خلق حسن

کعبه‌ی درویش بودی کوی او ** آمدندی مستمندان سوی او 1475

هم ز خوشه عشر دادی بی‌ریا ** هم ز گندم چون شدی از که جدا

آرد گشتی عشر دادی هم از آن ** نان شدی عشر دگر دادی ز نان

عشر هر دخلی فرو نگذاشتی ** چارباره دادی زانچ کاشتی

بس وصیتها بگفتی هر زمان ** جمع فرزندان خود را آن جوان

الله الله قسم مسکین بعد من ** وا مگیریدش ز حرص خویشتن 1480