قدر تو بگذشت از درک عقول ** عقل اندر شرح تو شد بوالفضول

قدر تو بگذشت از درک عقول ** عقل اندر شرح تو شد بوالفضول 15

گر چه عاجز آمد این عقل از بیان ** عاجزانه جنبشی باید در آن

ان شیا کله لا یدرک ** اعلموا ان کله لا یترک

گر نتانی خورد طوفان سحاب ** کی توان کردن بترک خورد آب

راز را گر می‌نیاری در میان ** درکها را تازه کن از قشر آن

نطقها نسبت به تو قشرست لیک ** پیش دیگر فهمها مغزست نیک 20

آسمان نسبت به عرش آمد فرود ** ورنه بس عالیست سوی خاک‌تود

من بگویم وصف تو تا ره برند ** پیش از آن کز فوت آن حسرت خورند

نور حقی و به حق جذاب جان ** خلق در ظلمات وهم‌اند و گمان

شرط تعظیمست تا این نور خوش ** گردد این بی‌دیدگان را سرمه‌کش