تا ملایک را معلم آمدی ** دایما با حق مکلم آمدی

که سفیر انبیا خواهی بدن ** تو حیات جان وحیی نی بدن 1565

بر سرافیلت فضیلت بود از آن ** کو حیات تن بود تو آن جان

بانگ صورش نشات تن‌ها بود ** نفخ تو نشو دل یکتا بود

جان جان تن حیات دل بود ** پس ز دادش داد تو فاضل بود

باز میکائیل رزق تن دهد ** سعی تو رزق دل روشن دهد

او بداد کیل پر کردست ذیل ** داد رزق تو نمی‌گنجد به کیل 1570

هم ز عزرائیل با قهر و عطب ** تو بهی چون سبق رحمت بر غضب

حامل عرش این چهارند و تو شاه ** بهترین هر چهاری ز انتباه

روز محشر هشت بینی حاملانش ** هم تو باشی افضل هشت آن زمانش