گفت اسرافیل را یزدان ما ** که برو زان خاک پر کن کف بیا

گفت اسرافیل را یزدان ما ** که برو زان خاک پر کن کف بیا 1620

آمد اسرافیل هم سوی زمین ** باز آغازید خاکستان حنین

کای فرشته‌ی صور و ای بحر حیات ** که ز دمهای تو جان یابد موات

در دمی از صور یک بانگ عظیم ** پر شود محشر خلایق از رمیم

در دمی در صور گویی الصلا ** برجهید ای کشتگان کربلا

ای هلاکت دیدگان از تیغ مرگ ** برزنید از خاک سر چون شاخ و برگ 1625

رحمت تو وآن دم گیرای تو ** پر شود این عالم از احیای تو

تو فرشته‌ی رحمتی رحمت نما ** حامل عرشی و قبله‌ی دادها

عرش معدن گاه داد و معدلت ** چار جو در زیر او پر مغفرت

جوی شیر و جوی شهد جاودان ** جوی خمر و دجله‌ی آب روان