گفت اسرافیل را یزدان ما ** که برو زان خاک پر کن کف بیا

گفت اسرافیل را یزدان ما ** که برو زان خاک پر کن کف بیا 1620

Tanrımız bunun üzerine İsrafil’e, yürü dedi, avucunu toprakla doldur gel.

آمد اسرافیل هم سوی زمین ** باز آغازید خاکستان حنین

İsrafil yeryüzüne geldi ama toprak, ağlayıp inlemeye başladı.

کای فرشته‌ی صور و ای بحر حیات ** که ز دمهای تو جان یابد موات

Dedi ki: Ey sür meleği, ey hayat denizi! Ölüler senin nefeslerinle dirilir.

در دمی از صور یک بانگ عظیم ** پر شود محشر خلایق از رمیم

Sür’u öyle bir kuvvetli üflersin ki halk, çürümüşken dirilir, mahşere gelir, o ovayı doldurur.

در دمی در صور گویی الصلا ** برجهید ای کشتگان کربلا

Su’ru üfler, haydin ey Kerbela şehitleri, kalkın!

ای هلاکت دیدگان از تیغ مرگ ** برزنید از خاک سر چون شاخ و برگ 1625

Ey ölüm kılıcı ile helak olanlar, dallar, yapraklar gibi topraktan baş kaldırın dersin.

رحمت تو وآن دم گیرای تو ** پر شود این عالم از احیای تو

Senin merhametin ve o tesirli nefesin yüzünden şu alem, dirilerle dolar.

تو فرشته‌ی رحمتی رحمت نما ** حامل عرشی و قبله‌ی دادها

Sen rahmet meleğisin, merhamet edersin. Sen Arşı taşımaktasın, ihsan ve lütufların kıblesisin.

عرش معدن گاه داد و معدلت ** چار جو در زیر او پر مغفرت

Arş, ihsan ve adalet madenidir. Onun altıdan yargılamalarla dolu dört tane ırmak akmaktadır.

جوی شیر و جوی شهد جاودان ** جوی خمر و دجله‌ی آب روان

Süt, ebedi olan bal, şarap ve akar su ırmakları.