گفت آخر امر فرمود او به حلم ** هر دو امرند آن بگیر از راه علم

Toprak, O, ilim sahibi olmayı da emretti. İkisi de emir. Bilgi yolu ile lütfet de halim ol, o emri tut dedi ama,

گفت آن تاویل باشد یا قیاس ** در صریح امر کم جو التباس

Azrail, O, ya tevildir, ya kıyas. Apaçık emirde öyle tevile, kıyasa az uy.

فکر خود را گر کنی تاویل به ** که کنی تاویل این نامشتبه

Kendi düşünceni tevil etsen daha iyi. Başka hiçbir emre benzemeyen bu açık emri tevil etmekten daha yeğ.

دل همی‌سوزد مرا بر لابه‌ات ** سینه‌ام پر خون شد از شورابه‌ات 1660

Yalvarmana içim yanıp durmada. Acı gözyaşlarından gönlüm kanla doldu.

نیستم بی‌رحم بل زان هر سه پاک ** رحم بیشستم ز درد دردناک

Merhametsiz değilim, hatta o üç temiz melekten daha merhametliyim ben, senin derdinle dertleniyorum.

گر طبانجه می‌زنم من بر یتیم ** ور دهد حلوا به دستش آن حلیم

Ben bir yetime tokat atsam, halim bir adam da ona tatlı bir şey verse,

این طبانجه خوشتر از حلوای او ** ور شود غره به حلوا وای او

Bu tokat onun tatlısından daha hoştur. Eyvah Eğer o tatlıya kanarsa.

بر نفیر تو جگر می‌سوزدم ** لیک حق لطفی همی‌آموزدم

Feryadından ciğerim yanıyor. Fakat Tanri, bana başka bir çeşit lütuf öğretmede.

لطف مخفی در میان قهرها ** در حدث پنهان عقیق بی‌بها 1665

Gizli lütuf, kahırlar içindedir; değer biçilmez akikin pislik içinde oluşu gibi.

قهر حق بهتر ز صد حلم منست ** منع کردن جان ز حق جان کندنست

Tanrı’nın kahrı, benim ilmimden yüz kat iyidir. Tanrı’dan canını esirgemek can çekişmektir.